Nyska Droga św. Jakuba – jest to jedna z nitek międzynarodowego szlaku św. Jakuba (Camino de Santiago) prowadzącego do hiszpańskiego miasta Santiago de Compostela, gdzie znajduje się grób św. Jakuba Starszego. Trasa od Głuchołaz do Skorogoszczy przebiega na odcinku liczącym 106 km.

   Nyska Droga św. Jakuba rozpoczyna się w Głuchołazach, przy tzw. Studni Jakuba na zboczach Góry Parkowej, następnie biegnie wzdłuż rzeki Białej Głuchołaskiej do Bodzanowa, gdzie zobaczyć można dawny klasztor jezuicki (obecnie należący do zakonu Oblatów), kolejnym ciekawym obiektem na szlaku jest jeden z trzech w Polsce klasztorów Benedyktynów w miejscowości Biskupów. Dalej szlak prowadzi do Nysy, gdzie najważniejszym miejscem na szlaku jest Bazylika Mniejsza św. Jakuba Starszego i św. Agnieszki, będąca Pomnikiem Historii. Następnie szlak prowadzi na północ w stronę Skorogoszczy. Po drodze obejrzeć można m. in. jedną z najstarszych świątyń dawnego księstwa nyskiego tj. Kościół śś. Ap. Piotra i Pawła w Pakosławicach, którego początki datowane są na 1221 rok! a także liczne średniowieczne krzyże pokutne oraz wiele innych ciekawych zabytków i miejsc.

źródło oraz więcej informacji:
https://nysa.eu/dla-turysty/

Budowę Dzwonnicy (w stylu wolnostojącej, włoskiej wieży Kampanili) rozpoczął biskup wrocławski Rudolf von Rüdesheim. Mistrzem budowniczym odpowiedzialnym za budowę dwóch pierwszych kondygnacji Dzwonnicy był sprowadzony z Nadrenii mistrz budowlany Mikołaj Hirz,
o czym informują zachowane do dziś tablice pamiątkowe wmurowane w ściany wieży.
Następnie z drobnymi przerwami prace budowlane nad Dzwonnicą trwały nadal. Kolejną trzecią kondygnację Dzwonnicy wybudowano z fundacji biskupa Jana IV Rotha w roku 1493. Czwartą i jak się okazało ostatnią kondygnację tej wieży ukończono w 1516 roku
za pontyfikatu biskupa Jana V Thurzo. Następny etap prac budowlanych z przerwami trwał do roku 1548, jednak niestety ostatecznie budowa dzwonnicy nigdy nie została ukończona.
W dniu dzisiejszym dzwonnica ma wysokość 43 metrów. Od 2005 roku
w Dzwonnicy znajduje się tzw. Skarbiec św. Jakuba – precjoza liturgiczne wykonane przez nyskich złotników.

Powstała w 1686 roku, z fundacji burmistrza Nysy – Caspra Naasa, a jej wykonaniem zajął się nadzorca biskupiej mennicy i arsenału Wilhelm Helleweg.
Krata Pięknej Studni, jest arcydziełem barokowej sztuki kowalskiej, ozdobionej ornamentyką roślinną i zwierzęcą, a wieńczy ją dwugłowy orzeł habsburski. Studnia została ozdobiona tą wspaniałą kratą,  aby uniemożliwić zatrucie wody w studni, co kilkakrotnie się zdarzało w historii wojen Nysy. Dodatkowo dzień i noc studni pilnowało dwóch strażników. Jak ważne było to ujęcie wody może świadczyć fakt, że aby bardziej zabezpieczyć wodę
w tej studni zamontowano w niej pierwszą na Śląsku pompę wodną.

Według jednej z legend, w miejscu gdzie obecnie znajduje się Kościół Farny św. Jakuba Starszego i św. Agnieszki, znajdowało się pogańskie miejsce kultu. Inna legenda wspomina że w roku pańskim 1198, biskup wrocławski i książę opolski – Jarosław, konsekrował murowany romański kościół, który stanął w miejscu drewnianej kaplicy. Świątynię tą zniszczył najazd Mongołów w 1241 roku. Kolejna świątynia powstała w II połowie XIII wieku, a zniszczył
ją pożar miasta w 1401 roku. Stopień zniszczenia świątyni był tak duży,
że nyscy mieszczanie odłożyli w czasie odbudowę kościoła. Wsparcie finansowe okazane przez biskupa wrocławskiego Wacława II Legnickiego, wprowadzenie specjalnego podatku na odbudowę, oraz odpustu siedmioletniego, umożliwiło zgromadzenie odpowiedniej ilości pieniędzy na odbudowę zniszczonej świątyni. Budowę kościoła powierzono wybitnemu mistrzowi budowniczemu Piotrowi z Ząbkowic. Była to  gotycka, trójnawowa świątynia
o gwieździsto – sieciowym sklepieniu. W 1542 roku Nysę nawiedził ogromny pożar, który strawił wiele budynków w mieście, w tym także Bazylikę św. Jakuba Starszego
i św. Agnieszki. W połowie XVI wieku staraniem biskupa Baltazara von Promnitz odbudowano kościół, a kolejną przebudowę ufundował biskup Marcin Gerstmann. Barokizację świątyni pod koniec XVII wieku, przeprowadził  biskup Fryderyk von Hessen, kolejne biskupie fundacje i wzbogacenie wnętrza Kościoła św. Jakuba Starszego
i św. Agnieszki ufundowane zostały przez biskupa Franciszka Ludwika
von Neuburga. W czasie I (1740 – 1742) i II Wojny Śląskiej (1744 – 1745),
a także wojna napoleońska roku 1807 i sekularyzacja (1810 rok) spowodowało duże zniszczenia świątyni. Z powodu braku funduszy  na odbudowę, sklepienie kościoła farnego św. Jakuba Starszego i św. Agnieszki, pod koniec XIX wieku groziło zawaleniem. W latach 1889 – 1895, przeprowadzono przebudowę świątyni m. in. zamieniono sklepienie gwieździsto – sieciowe, na krzyżowo – żebrowe i przeprowadzono regotyzację Bazyliki, nadając jej bardziej gotycki, surowy wygląd. Kolejne zniszczenia kościoła nastąpiły
w marcu 1945 roku, kiedy to jeden z pocisków wystrzelonych przez Armię Czerwoną uderzył w dach kościoła, który doszczętnie spłonął. W latach 50. XX wieku przystąpiono
do odbudowy kościoła, a uroczysta konsekracja Bazyliki św. Jakuba Starszego
i św. Agnieszki, przez kard. Stefana Wyszyńskiego, miała miejsce 15 sierpnia 1959 roku.
W 2009 roku fara św. Jakuba otrzymała uroczysty tytuł „Bazyliki mniejszej”, a w 2011 roku została wpisana na prezydencką listę „Pomników Historii”. Wewnątrz świątyni znajduje
się wiele wspaniałych dzieł sztuki prezentujących różne style architektoniczne. Jednak najważniejszymi i najcenniejszymi są nagrobki biskupów wrocławskich. Nyska Bazylika będąca drugim najważniejszym kościołem w Diecezji Wrocławskiej, zaraz po Katedrze św. Jana Chrzciciela na Ostrowie Tumskim we Wrocławiu, stała się miejscem spoczynku ośmiu biskupów wrocławskich, są to:                                                                                    
Wacław II Legnicki                                                                                                        
2. Jakub von Salza                                                                                                              
3. Baltazar von Promnitz                                                                                                    
4. Kaspar von Logau                                                                                   
5. Marcin Gerstmann                                                                                              
6. Paweł Albert (biskup elekt)                                                                                
7. Jan VI von Sitsch                                                                                                
8. Karol Franciszek von Neander (biskup pomocniczy)

Do najcenniejszych elementów ruchomego mienia nyskiej fary należy
m. in. pochodzący z 1706 roku obraz pt. „Męczeństwo św. Bartłomieja” autorstwa Michaela Willmanna zw. Śląskim Rafaelem, gotycka figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus, pochodząca z XIV wieku, sklepienia Kaplic: Świętej Trójcy oraz Przenajświętszego Sakramentu wykonane przez Feliksa Antoniego Schefflera, oraz tzw. Biblia Pauperum – namalowane przez Karola Dankwarta, sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Karol Dankwart to wybitny szwedzki malarz, który był nadwornym malarzem biskupów wrocławskich oraz nadwornym malarzem króla Polski Jana III Sobieskiego.