Szlak błogosławionej Marii Luizy Merkert

Szlak Błogosławionej Marii Luizy Merkert w Nysie

Błogosławiona Maria Luiza Merkert (1817–1872)
urodziła się w Nysie, tu się wychowała i żyła. Była założycielką Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety. Imponujące dzieło duchowe i społeczne już za życia Marii Luizy Merkert pociągnęło blisko 500 młodych dziewcząt do podjęcia najbardziej potrzebującej posługi, chorym i umierającym w ich domach.

W ciągu 22 lat Maria Luiza otworzyła 90. domów zakonnych na Śląsku, w poznańskim, na terenie Czech, w Niemczech i Szwecji. W tym 12 szpitali, kilkanaście domów dla osób starszych i sierot.

Wyczerpana trudami zmarła 14 listopada 1872 roku w opinii świętości. Dzieło Matki Marii trwa do dzisiaj – w całej Europie, na wszystkich kontynentach na przestrzeni historii prawie 10 tys. Sióstr św. Elżbiety pełniło oddaną służbę ludziom chorym na całym świecie.

Maria Luiza Merkert w dniu 30 września 2007 roku została wyniesiona na ołtarze. Beatyfikacja odbyła się w Bazylice Mniejszej św. Jakuba Starszego Apostoła i św. Agnieszki w Nysie.

Odwiedzając miejsca na szlaku możemy podążać śladami Śląskiej Samarytanki poznając jej życie i dzieło. Przejście szlaku ułatwia zamontowanych szesnaście pamiątkowych tablic w Nysie i okolicach, które historia oznaczyła świętością.

Miejsca na szlaku:

  1. Dom Macierzysty Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety, ul. Sobieskiego. Wybudowany został staraniem Matki Marii w latach 1863–1865. Jest to miejsce modlitwy, pracy, formacji i przygotowania sióstr do posługi chorym i najbardziej potrzebującym. Miejsce przechowywania pamiątek sprzed ponad 150 laty.
  2. Liceum Ogólnokształcące Carolinum, ul. Sobieskiego. Miejsce pielęgnacji chorych uczniów, a także w czasie wojny austriacko-pruskiej (1866) i francusko-pruskiej (1870/71) żołnierzy i jeńców wojennych.
  3. Dom Marii Luizy Merkert, ul. Celna. Kamienicy już nie ma, stała w pustym obecnie miejscu.
  4. Ulica Karola Miarki. Na tej ulicy,, zwanej dawniej ul. św. Józefa, po odejściu z nowicjatu w 1850 r. Maria Luiza wynajęła mieszkanie u stolarza Cohna.
  5. Bazylika Mniejsza św. Jakuba i św. Agnieszki w Rynku. Miejsce chrztu Marii Luizy, modlitwy, spoczynku po ekshumacji oraz beatyfikacji w 2007 roku.
  6. Rynek – dawna Miejska Szkoła Katolicka dla Dziewcząt. W północnej pierzei rynku w latach 1726-1810 stały zabudowania klasztorne Sióstr Magdalenek i kościół. Po sekularyzacji w budynku klasztornym otwarto Miejską Szkołę Katolicką dla Dziewcząt, do której w latach 1824-1827 uczęszczała Maria Luiza Merkert.
  7. Plac Kościelny – dawny Dom Altarzystów. Znajdowała się tam kamienica, w której w latach 1842–1846 mieszkała Maria Merkert. Tu rozpoczęła zorganizowaną opiekę nad chorymi w ich własnych mieszkaniach.
  8. Kościół śś. Piotra i Pawła, ul. Bracka. W kościele tym w dniu 19 marca 1863 r. poświęcono kamień węgielny pod budowę Domu Macierzystego Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety.
  9. Diecezjalny Dom Formacyjny, ul. Emilii Gierczak. Tu mieścił się szpital, w którym Maria Merkert pielęgnowała chorych.
  10. Szpital Miejski, ul. Boh. Warszawy. W 1910 roku oddany do użytku przez miasto, przejęty następnie pod zarząd Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety. Od 2005 roku pod patronatem Marii Merkert.
  11. Kościół Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Lasku, Al. Wojska Polskiego. Miejsce pielgrzymowania.
  12. Kościół św. Franciszka z Asyżu, przy Bramie Grodkowskiej. W tym kościele rodzice Marii Luizy zawarli sakrament małżeństwa.
  13. Dom św. Elżbiety, ul. Słowiańska 16. Dom zakupiony przez Marię Luizę Merkert, do dziś prowadzony przez siostry.
  14. Ulica Marii Luizy Merkert, nazwa nadana w 1987 roku.
  15. Klasztor Dominikanów, ul. Ujejskiego. W 1866 roku przy szpitalu wojskowym Matka Maria otworzyła placówkę, w której siostry pielęgnowały chorych żołnierzy.
  16. Cmentarz Jerozolimski, przy ul. Mieczysława I. Miejsce pierwotnego pochówku Marii Luizy Merkert.

Szczególną okazją do wyrażenia wdzięczności naszej Patronce jest dzień 14 listopada każdego roku – dzień narodzin Marii Luizy Merkert dla nieba. Na ten dzień wyznaczone zostało wspomnienie liturgiczne.

 

 

Przewijanie do góry